تأمین مالی نوین با مشارکت مردم در دوره جدید معاونت

به گزارش مجله خبری نگار،  جمعی از فعالان حوزه دانش‌بنیان و استارتاپ‌ها با معاون علمی رئیس‌جمهور دیدار و گفتگو کردند.
حسین افشین، معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان رئیس‌جمهور در این دیدار اظهار داشت: معاونت علمی، توسعه بازار و تسهیل فضای فعالیت شرکت‌ها و استارتاپ‌ها را با رویکرد نظارتی، تنظیم‌گری و مشارکت همه فعالان این زیست‌بوم دنبال می‌کند.

وی با اشاره به نقش صندوق‌های پژوهش و فناوری در تأمین مالی تخصصی حوزه‌های مختلف فناوری بر ضرورت حرکت به سوی تخصصی‌شدن این صندوق‌ها تأکید و عنوان کرد: در زمینه صندوق‌ها به خصوص صندوق‌های دولتی، باید یک سازوکار ویژه تعریف شود. باید صندوق‌ها را تخصصی کنیم چرا که اکنون به بلوغ رسیده‌اند و موضوع تخصصی‌شدن یا سطحی را که صندوق برای تأمین مالی می‌تواند ورود کند پیگیری می‌کنیم.

افشین افزود: از صندوق‌های دولتی شفافیت می‌خواهیم و با این که ممکن است واکنش‌هایی را در پی داشته باشد، اما داده‌های صندوق‌ها باید به صورت شفاف منتشر شود و تنها در این صورت است که صندوق‌ها دقت بیش‌تری در عملکرد خود خواهند داشت.

معاون علمی رئیس‌جمهور در ادامه گفت: باید زمینه و دامنه دربرگیری و تأثیرگذاری صندوق‌ها افزایش پیدا کند و برای تحقق این موضوع برنامه داریم.

افشین با اشاره به اهمیت مالکیت فکری و معنوی گفت: با توجه به بلوغ زیست‌بوم نوآوری و فناوری ضروری است که با همکاری وزارت صمت، طرح جامعی در زمینه مالکیت فکری تدوین و فرهنگ مالکیت معنوی و فکری در فضای آکادمیک کشور اصلاح شود. اختراع و ثبت پتنت به عنوان یک امتیاز و ارزش تلقی شود. همچنین سعی کنیم ادبیات مالکیت معنوی را در فرهنگ دانشگاهی علمی کشور نهادینه کنیم. اگر به سمت مالکیت فکری نرویم، هیچ نوآوری محقق نخواهد شد چرا که خلاقیت و نوآوری برای مالک نوآوری به‌صرفه نخواهد بود.

وی با بیان این که هنر معاونت، اجرایی‌کردن مدل‌های نوآورانه و جدید تأمین مالی با مشارکت و نقش‌آفرینی مردم است، خاطرنشان کرد: در این دوره معاونت، دو موضوع مهم موردتوجه قرار دارد که یکی، روش‌های نوین تأمین مالی و دیگری، بازارسازی و افزایش تأثیرگذاری دانش‌بنیان‌ها در اقتصاد است.

کارآفرینان و فعالان استارتاپی حاضر در این نشست هم ضمن تبریک انتصاب افشین به سمت معاونت علمی رئیس‌جمهور به بیان دیدگاه‌ها و رویکردهایشان پرداختند.

به‌زعم آنها نظام نوآوری که از سه زیرنظام تولید ایده، تأمین منابع و توسعه محصول تشکیل شده با آسیب‌هایی از قبیل تجربه نه چندان قابل توجه در سیاست‌گذاری نوآوری، جزئی‌نگری سیاست‌گذاران به دلیل نبود نگاه سیستمی، کمبود تعامل و تقابل مراکز سیاستگذار با یکدیگر و همچنین فقدان تعامل موثر سیاست‌گذاران با دانشمندان و اتاق‌های فکر و برخی موازی‌کاری‌ها مواجه است.